Op het eerste gezicht zou je kunnen verwachten dat er een grote kloof tussen bedrijfsleven en het Boeddhisme zit, maar de gemeenschappelijke noemer is dat beide belang hechten aan groei en geluk. Een bedrijf waar medewerkers, klanten en aandeelhouders zich niet gelukkig voelen is ten dode opgeschreven.
De belangrijkste filosofie achter het Boeddhisme is het achterhalen waarom mensen niet gelukkig zijn en lijden en wat er gedaan moet worden om dit te verminderen. De belangrijkste oorzaak voor dit probleem is de egocentriciteit, naast de primaire angsten dat we niet (goed) genoeg zijn en er daarom onvoldoende van ons wordt gehouden. Deze egocentriciteit en angsten zijn de oorzaken van negatieve gedachten en de gevolgen daarbij op ons handelen, waardoor we geen of onvoldoende rekening houden met de gevolgen voor anderen. Voorbeelden hiervan zijn agressie, arrogantie, jaloezie, kwaadaardigheid en wrok.
In veel bedrijven zie je parallelen met deze handelswijze en gevolgen. De leiders zijn druk bezig met het nemen van beslissingen, maar hebben simpelweg te weinig tijd en aandacht voor het doordenken van de gevolgen van hun besluiten op de context. Daarbij worden ze gehinderd door hun eigen angsten, bijvoorbeeld voor het nemen van een verkeerd besluit, of wat anderen er van zullen vinden. Opvallend is dat leiders en managers in organisaties ook steeds meer gaan eisen van hun medewerkers en hierdoor assertiever en directer worden. De druk is hoog, de klanten eisen steeds meet waardecreatie en de concurrenten maken ons het leven zuur. We staan onder zware en alsmaar toenemde druk en hierdoor zijn we meer met ons zelf en onze eigen problemen bezig, dan met het grotere geheel.
Leiders en bedrijven zullen de negatieve spiraal moeten afzwakken en zullen dan al snel merken dat de samenwerking, relaties en resultaten zullen verbeteren. Het uitgangspunt is simpel; mensen hebben liever te maken met iemand of een bedrijf die oprecht geinteresseerd zijn in hun welzijn en onvoorwaardelijke belangen, dan iemand die alleen maar is geinteresseerd in zichzelf en eigen gewin. Veel leiders hebben hier helaas geen oog meer voor, omdat de druk op hen enorm is toegenomen. Ze worden gedreven door angst en gehinderd door hun eigen persoonlijke belemmeringen. Minder goed functionerende leiders proberen hun omgeving hun ideeen op te dringen en de mensen te overtuigen hoe goed ze zijn en dat ze het bij het rechte eind hebben. Ze luisteren niet meer naar hun eigen innerlijke stem en al helemaal niet meer naar hun eigen mensen. Ze zijn vergeten dat je eerst zelf moet luisteren en moet begrijpen, alvorens je kunt spreken om beter begrepen te worden (zie ook eigenschap 5 van effectieve leiders, van Stephen Covey 1989).
Het is dus belangrijk dat leiders grip krijgen op hun negatieve emoties en gedachten en het is nuttig om een soort alarmsysteem te installeren, een innerlijke stem die zegt: "Je raakt in een gemoedstoestand die in de negatieve categorie valt. Pas op, zorg dat ik niet de greep op mijn gedachten en gevoelens verlies en dat mijn persoonlijke belemmeringen en angsten de controle overnemen." En vooral" Neem geen belangrijke of onherroepelijke beslissingen wanneer de negatieve gedachten of emoties zeer sterk zijn".
Het is niet realistisch om een snelle, systematische verandering van het mondiale economische stelsel te verwachten, noch dat bedrijven en overheden deze transformatie op een zaterdagnamiddag doorvoeren. De incrementele veranderingen moeten derhalve van de leiders bij hun organisaties vandaan komen. Ze moeten hiermee proactief aan de slag en hun cirkel van controle en invloed vergroten, waarmee de invloed op de cirkel van betrokkenheid, inclusief de maatschappij en het welzijn van mensen, langzaam maar zeker ook wordt vergroot. Om dit te kunnen bewerkstelligen zullen veel leiders zelf een diepgaande verandering moeten doorgaan (Stephen Covey, "Deep Change" en "The Power of Servant Leadership" van Robert Greenleaf).
Verder wordt hier NIET bedoeld dat deze stappen alleen door de leiders aan de top van organisaties genomen moeten worden - het geldt voor leiders in alle echelons. We zijn tenslotte de leider van ons eigen leven. Wel is het zo dat leiders die lager in de organisatie staan, niet de juiste weg zullen inslaan als de leiders aan de top niet het juiste pad kiezen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten